Rozdział V/Vl

UWAGA: Jeśli nie przeczytałeś poprzednich rozdziałów, wróć do poprzednich postów, a dopiero później przeczytaj ten! Miłej lektury!

Rozdział V

W nocy w ogóle nie umiałam zasnąć. O 3:00 wstałam i poszłam wziąść tabletki na uspokojenie. Nalałam wodę do szklanki i wzięłam dwie tabletki po czym zabrałam całe opakowanie do mojego pokoju i schowałam do szuflady. Następnie położyłam się znowu do łóżka z moją ulubioną książką.

Zaspana obudziłam się o 6:57. Szybko wstałam i przygotowałam się do szkoły. Wzięłam mój ulubiony sweter i wyszłam na autobus.

Usiadłam przy oknie, oparłam o nie głowę i zaczęłam myśleć o tym wszystkim co się stało.

Na kolejnym przystanku wsiadła Maggie. Usiadła obok mnie.

- Jak się czujesz?- zapytała z troską w głosie- Dlaczego zabrali Cię na komisariat?

Opowiedziałam jej o wszystkim o Becky, o rodzicach, o policji i .... Nie o tabletkach jej nie powiedziałam- dziś rano wzięłam kolejne dwie.

Kiedy weszłyśmy do szkoły, wzrok uczniów wylądował na nas, a raczej na mnie. Nagle poczułam czyjąś dłoń na moim ramieniu.

- Patty, proszę wysłuchaj mnie- powiedział Josh.

- Odwal się ode mnie! Nie chcę Cię znać!- powiedziałam ze złością.

Odeszłam zostawiając Josh'a na korytarzu. Razem z Maggie kierowałyśmy się w stronę klasy, w której właśnie miałyśmy mieć lekcje.

Usiadłyśmy w ławce. Nauczycielka angielskiego wstała i powiedziała:

- Teraz, jak już pewnie wiecie chciałabym uczcić minutą ciszy śmierć waszej koleżanki- Becky. Była bardzo dobrą osobą- oznajmiła nauczyciela ze łzami w oczach.

Cała klasa wstała. Niektórzy płakali, niektórzy zachowali ciszę, ale każdy wiedział jedno- Becky już nie wróci....

 

***

 

Rozdział Vl

  

Po ciężkim dniu w szkole, zmęczona przyszłam do domu. W progu poczułam zapach mojej ulubionej potrawy lasagne.

Szybko ściągnęłam buty i pobiegłam do kuchni. Moja mama właśnie robiła obiad.

- Jak było w szkole?- zapytała wyraźnie zmartwiona.

- Mamo, co się dzieje?- zapytałam przestraszona.

- Ach.... dzwonił detektyw Willbrock. Ma dla nas źle wieści. O 17:00 mamy się stawić na komisariacie- wyjaśniła

- Źle wieści? Co to ma znaczyć?

- Nie chcę nic sugerować, ale może znaleźli mordercę... nie wiem- stwierdziła.

O 17:00 byłyśmy już na komisariacie. Siedziałyśmy nie spokojnie na korytarzu, pijąc kawę z automatu.

Po kilku minutach przyszedł detektyw Willbrock i poprosił nas do pokoju przesłuchań.

- O co chodzi? Dlaczego nas pan tu wezwał- zapytała mama.

- Mam dwie wiadomości jedną złą, a drugą dobrą. Od której mam zacząć?- spytał spokojnym tonem.

- Od złej- powiedziałam cała roztrzęsiona.

- Wszystkie dowody, które zgromadziliśmy wskazują na panią.

- Jak to?! Przecież ja tego nie zrobiłam!

- Ma pani jakiś świadków?

- No nie mam ale..... Jaka jest dobra wiadomość?

- Udało mi się załatwić, że nie pójdzie pani do aresztu, ale nie może pani opuszczać kraju- powiedział

- Mamo chcę już jechać do domu- powiedziałam szeptem.

- Tak córciu, już jedziemy.

- Jeszcze jedno, co tydzień ma się pani zgłaszać na komendę- powiedział detektyw.

- Rozumiem- odpowiedziałam

- Do widzenia- odrzekła moja mama.

Do samochodu szliśmy w ciszy. Nikt nie miał odwagi odezwać się pierwszy. Po kilkunastu minutach byłyśmy pod domem. Nie miałam na nic siły....

 

***